Wszystkie wymienione rodzaje mają tę samą przyczynę, którą jest wadliwie funkcjonujący recykling nieprawidłowych białek. Obciążenie genetyczne wpływa na zaledwie 20% zachorowań. ALS rozwija się około 3 do 5 lat. Po tym czasie mniej więcej połowa chorych umiera.
Początkowe objawy stwardnienia zanikowego bocznego bywają różne. Wszystko zależy od tego, która partia mięśni została jako pierwsza zaatakowana przez chorobę.
Powoduje ono zanik mięśni przejawiający się wspomnianym osłabieniem. Z czasem pojawia się również mimowolne drżenie mięśni. U części chorych z kolei najpierw zaatakowane zostają nerwy obwodowe znajdujące się w pniu mózgu.
Wówczas jednym z pierwszych symptomów jest osłabienie mięśni aparatu mowy, żuchwy i przełyku. Możemy to rozpoznać po pogłębiających się trudnościach w mówieniu i połykaniu. Porażeniu ulegają także mięśnie oddechowe, co w dalszym stadium choroby na ogół jest przyczyną śmierci chorego.
Osłabione mięśnie międzyżebrowe oraz przepona coraz bardziej utrudniają oddychanie. W pewnym momencie większość pacjentów wymaga zastosowania wentylacji mechanicznej.
Symptomy, które występują u praktycznie wszystkich chorujących na stwardnienie zanikowe boczne to spadek masy ciała spowodowany zanikiem mięśni, drżenie i bolesne skurcze mięśni oraz wzmożone samoistne reakcje odruchowe, które u człowieka zdrowego wywoływane są przez lekarza za pomocą młoteczka.
Wielu chorych w późniejszych etapach ALS cierpi z powodu osłabienia mięśni karku, co uniemożliwia utrzymanie głowy w pozycji pionowej. Warto nadmienić, że poza wyjątkowymi przypadkami stwardnienie zanikowe boczne nie wpływa w żaden sposób na sprawność intelektualną.
Niewyraźna mowa, którą wielu przypisałoby porażeniu mózgu wynika z zaniku języka i ograniczenia jego ruchomości.
Najważniejszymi badaniami w diagnostyce ALS są EMG (elektromiografia mięśni) i ENG (elektroneurografia). Pierwsze z nich pozwala przede wszystkim stwierdzić z dużą dokładnością, czy i jak bardzo został uszkodzony układ nerwowy.
Badanie ENG ma z kolei na celu sprawdzenie przewodzenia we włóknach ruchowych i czuciowych. Dla całkowitej pewności, obok podstawowych badań krwi i moczu wykonuje się ponadto zdjęcie rentgenowskie oraz rezonans magnetyczny.
Dotychczas nie opracowano metody pozwalającej na całkowite wyleczenie, możliwe jest jedynie leczenie objawowe. Zaleca się, by pacjent przyjmował riluzol, który spowalnia rozwój choroby o kilka miesięcy. Ponadto, w zależności od potrzeb i możliwości chorego niezwykle pomocne bywają ćwiczenia fizyczne i logopedyczne. W przypadku
Zobacz również opis choroby: Stwardnienie zanikowe boczne
Centrum mowy nie znajduje się tam, gdzie uważaliśmy
W mózgu, centrum mowy wcale nie jest usytuowane w tym miejscu, o którym naukowcy myśleli od końca XIX wieku. Odkrycie, podane do publicznej wiadomości przez zespół badaczy amerykańskich, może bardzo znacznie podburzyć podwaliny neurologii.... czytaj więcej
Ćwiczenia chronią przed depresją
Nowe badanie, opublikowane w czasopiśmie Cell, zajmuje się mechanizmami odpowiedzialnymi za ochronę przed stresem i depresją, oferowanych przez ćwiczenia fizyczne. czytaj więcej
Brak komentarzy